O presidente da Real Academia Galega (RAG), Henrique Monteagudo, puxo voz este sábado ao sentimento colectivo no Día das Letras Galegas: «Queremos vivir o idioma tranquila e plenamente, con ledicia e sen limitacións». Na súa intervención durante o plenario extraordinario e público da RAG, celebrado no centro cívico de Malpica (A Coruña), Monteagudo enxalzou ás cantareiras, protagonistas desta edición, como símbolo de resistencia e transmisión cultural.
Unha chamada á renovación da política lingüística
Monteagudo destacou a necesidade de apostar por unha política lingüística que sitúe á infancia e á mocidade no centro, seguindo o exemplo das cantareiras na transmisión xeracional da lingua. «A nosa ilusión non se extingue», proclamou, malia os datos que reflicten a perda de falantes de galego e os discursos políticos que, segundo o académico, «non aboan a esperanza».
Para Monteagudo, é fundamental romper co «bucle interminable das polémicas estériles» e substituílas por «mensaxes de entusiasmo e compromisos tanxibles» que impulsen o uso normalizado do galego.
Un tributo ás mulleres que preservaron a cultura popular
A académica Ana Boullón destacou o carácter forte e resistente das sete mulleres homenaxeadas este ano: Adolfina, Rosa, Eva, Prudencia, Asunción, Manuela e Teresa, lembrando que foron capaces de manter vivo o rico patrimonio cultural que herdaron.
Pola súa banda, o académico Antón Santamarina celebrou o rexurdimento das expresións musicais galegas contemporáneas que, aínda bebendo das raíces tradicionais, atopan un novo camiño nos tempos actuais. «Vivimos un rexurdimento sen precedentes que probablemente veu para quedar», afirmou.
A poesía que nace nas lareiras
Nunha intervención máis persoal, o expresidente da RAG Xesús Alonso Montero compartiu a súa experiencia como estudante de Dámaso Alonso, recoñecido filólogo hispano, destacando que non foi nas aulas onde descubriu a poesía, senón nas «lareiras e tabernas do Ribeiro de Miño», onde a tradición oral foi o verdadeiro mestre da súa mocidade.
A gala concluíu coa interpretación do himno galego, poñendo o broche final a un acto que mesturou tradición e modernidade, pasado e futuro, reivindicando a necesidade de manter viva a lingua galega e abrila aos novos tempos con orgullo e convicción.
